Ως Αυτόνομοι Μακεδόνες Εθνικιστές, θα σταθούμε εκεί όπου η ιστορία μάς καλεί.
Θα δώσουμε το παρόν στις εκδηλώσεις της 28ης Φεβρουαρίου 2025 – “Δεν έχω οξυγόνο”, όχι από ψευδαισθήσεις για το μέλλον, αλλά από την ακλόνητη συνείδηση ότι κάθε μάχη, ακόμη και χαμένη, έχει την αξία της. Θα βαδίσουμε ανάμεσα στο πλήθος, όχι ως μέρος του, αλλά ως η φλόγα που διαχωρίζει το ατσάλι από το σκουριασμένο μέταλλο.
Γιατί αυτό το συνονθύλευμα πλήθους, άμορφο, δίχως πυξίδα, δίχως ιεραρχία, δίχως στόχο, ψελλίζει άναρθρα αιτήματα περί δικαιοσύνης – μα τι είναι η δικαιοσύνη; Τι είναι η εξέγερση δίχως Όραμα; Μία ταραχή, μία κραυγή που διαλύεται στον άνεμο. Δεν ζει η δικαιοσύνη από σύγχυση, δεν αναδύονται Ήρωες από το έλος της μεταπολιτευτικής πελατοκρατίας.
Αναγνωρίζουμε την αλήθεια: Καμία αλλαγή δεν θα έρθει από αυτούς που δεν γνωρίζουν τι ζητούν. Δεν πολεμούμε για να δώσουμε παράταση σε έναν κόσμο που καταρρέει κάτω από το βάρος της ανυπαρξίας του. Δεν δίνουμε το αίμα μας για συνθήματα κενά, για πανό που θα ξεθωριάσουν, για άναρχες μάζες που θα επιστρέψουν την επομένη στην αδράνεια.
Η δική μας μάχη δεν είναι για την αυταπάτη της στιγμής, αλλά για την αλήθεια του αιώνος. Ξέρουμε ποιες μάχες αξίζουν και ποιες δίνονται απλώς για την τιμή των όπλων. Είμαστε στρατιώτες μιας Ιδέας που δεν μπορεί να συνθηκολογήσει, δεν μπορεί να συμβιβαστεί, δεν μπορεί να αναμειχθεί με την άμορφη λάσπη του πλήθους.
Αυτοί, θα φωνάξουν για “δικαιοσύνη” χωρίς να θέλουν να αλλάξουν τίποτα. Εμείς θα φωνάξουμε για δικαιοσύνη, κατηγορώντας την ίδια την τρίτη ελληνική δημοκρατία… Κατηγορώντας όλους τους δημοκράτες!
Και έτσι, θα βαδίσουμε – όχι μαζί τους, αλλά μέσα τους, ως ξίφη που δεν θρυμματίζονται, ως πυρκαγιά που δεν καταπίνεται από τη νύχτα. Διότι εμείς δεν αναζητούμε την πρόσκαιρη νίκη· εμείς σμιλεύουμε το Πεπρωμένο.
Όταν όλα καταρρέουν, εμείς θα είμαστε η μόνη επιλογή. Σας βίασαν, σας έκαψαν, σας έπνιξαν, δολοφόνησαν τα παιδιά σας. Ακόμα να ξυπνήσετε;
