Συνέντευξη με την Ισαμπέλ Περάλτα (ενημέρωση με φωτογραφικό υλικό των δράσεων)

Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω  από τα βάθη της καρδιάς μου που συμφώνησες να μας παραχωρήσεις την συνέντευξη αυτή, εκ μέρους των Αυτόνομων Μακεδόνων Εθνικιστών, της συντακτικής ομάδας και φυσικά σε ευχαριστώ και εγώ προσωπικά.

Για να βοηθήσουμε τους αναγνώστες μας να γνωρίσουν καλυτέρα την ιστορία σου, έχουμε ετοιμάσει μία μικρή βιογραφία την οποία σκοπεύουμε να προσθέσουμε και στο άρθρο (το διάβασε και το ενέκρινε).

Η Ισαμπέλ Περάλτα είναι μία Ισπανικής καταγωγής πολιτική ακτιβίστρια με έντονη παρουσία στο κίνημα των Εθνικών κοινωνιστών. Γνωστή για τις εκφρασμένες απόψεις της, έχει γίνει ένας αντιπρόσωπος κλειδί για την Εθνικιστική ιδεολογία, ιδιαίτερα στην Ισπανία, ενώ η ίδια εντάσσει τον εαυτό της στο ευρύτερο Ευρωπαϊκό Εθνικιστικό κίνημα.

Νεότερα χρόνια και Πολιτική Αφύπνιση: Η Ισαμπέλ Περάλτα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ισπανία. Οι πρώτες πολιτικές απόψεις της σχηματίστηκαν από το ισχυρό ένστικτο του Εθνικισμού και την ανάγκη για διατήρηση την Ευρωπαϊκής πολιτισμικής ταυτότητας. Ως νεαρή γυναίκα, συντάχθηκε με τον πολιτικό ακτιβισμό, όπως επίσης και με ομάδες που συνηγορούν υπέρ των παραδοσιακών και εθνικιστικών ιδεολογιών. Αυτές οι απόψεις της επηρεάστηκαν από τις ανησυχίες σχετικά με την διάβρωση των εθνικών ταυτοτήτων στην Ευρώπη, ιδιαίτερα για την παγκοσμιοποίηση και της αλλοίωσης των Ευρωπαϊκών παραδόσεων και αξιών. Ένα από τα βασικά δόγματα του ακτιβισμού της υπήρξε η προώθηση του Εθνικοσοσιαλισμού, τον οποίο θεωρεί ότι προσφέρει λύσεις στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη σήμερα και πάντα. Έχει εκφράσει ανοιχτά τον θαυμασμό της για ιστορικά πρόσωπα που συνδέονται με τον ευρωπαϊκό εθνικό κοινωνισμό και έχει επιδιώξει να ενσωματώσει αυτές τις ιδεολογίες στον σύγχρονο πολιτικό λόγο της.

Συνδέεται ιδιαίτερα με την ισπανική εθνικιστική οργάνωση “La Falange”, ένα κίνημα με ρίζες στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Η προσκόλληση της Περάλτα σε αυτή την οργάνωση υπογραμμίζει την αφοσίωσή της στις εθνικιστικές και συντηρητικές παραδόσεις της Ισπανίας. Έχει επίσης δεσμούς με διάφορα πανευρωπαϊκά κινήματα και είναι γνωστή για τη συνεργασία της με άλλες εθνικιστικές ομάδες ανά την Ευρώπη, συχνά υπερασπιζόμενη την αλληλεγγύη μεταξύ εθνών που μοιράζονται παρόμοιες αξίες πολιτιστικής διατήρησης και αντίστασης στην παγκοσμιοποίηση. Η Περάλτα είναι έντονη επικρίτρια του φιλελευθερισμού, της πολυπολιτισμικότητας και αυτού που αντιλαμβάνεται ως αυξανόμενη επιρροή διεθνών οργανισμών που υπονομεύουν την εθνική κυριαρχία. Έχει επανειλημμένως εκφραστεί εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποστηρίζοντας ότι αποδυναμώνει τις εθνικές ταυτότητες και επιβάλλει πολιτικές που συγκρούονται με τα συμφέροντα των επιμέρους χωρών. Η πολιτική της φιλοσοφία δίνει επίσης έμφαση στις παραδοσιακές οικογενειακές αξίες, στη σημασία της εθνικής υπερηφάνειας και στην ανάγκη επιστροφής σε αυτό που θεωρεί ως βασικές πολιτισμικές και πνευματικές αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αυτό περιλαμβάνει έντονη αντίθεση στη μετανάστευση, ιδιαιτέρως από χώρες με μουσουλμανική πλειοψηφία, την οποία θεωρεί ως απειλή για την ευρωπαϊκή πολιτισμική ταυτότητα.

Νομικές και Πολιτικές Προκλήσεις: Καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιτικής της δράσης, η Ισαμπέλ Περάλτα έχει αντιμετωπίσει σημαντικές νομικές και πολιτικές προκλήσεις. Οι απόψεις έχουν προκαλέσει δημόσια αντιπαράθεση και συχνά την έχουν φέρει σε σύγκρουση με την ισπανική κυβέρνηση και άλλες πολιτικές προσωπικότητες. Έχει εμπλακεί σε διάφορες νομικές υποθέσεις λόγω των προκλητικών της δηλώσεων και των συνδέσεών της με ομάδες που συχνά χαρακτηρίζονται από τους αστούς ως ακραίες. Παρά τις προκλήσεις αυτές, η Περάλτα παραμένει αμετακίνητη στην αφοσίωσή της στην ιδεολογία της. Έχει δηλώσει δημόσια ότι οι νομικές αυτές διώξεις ενισχύουν την αποφασιστικότητά της να συνεχίσει να υπερασπίζεται τις πεποιθήσεις της. Ενθαρρύνει και άλλους που συμμερίζονται τις απόψεις της να παραμείνουν πολιτικά ενεργοί, παρά τους κινδύνους και τα εμπόδια που μπορεί να συνοδεύουν τέτοιου είδους ακτιβισμό.

Επιρροή και Κληρονομιά: Η επιρροή της Ισαμπέλ Περάλτα στο ισπανικό και ευρύτερο ευρωπαϊκό εθνικιστικό κίνημα συνεχίζει να αυξάνεται. Έχει αναδειχθεί σε σύμβολο για πολλούς νέους εθνικιστές, οι οποίοι την θεωρούν πρότυπο για την πορεία ενός εθνικοκοινωνιστή ακτιβιστή σε ένα πολιτικώς ορθό και συχνά εχθρικό περιβάλλον. Το έργο της θεωρείται συχνά ως γέφυρα μεταξύ της παραδοσιακής ευρωπαϊκής εθνικιστικής σκέψης και των σύγχρονων εθνικιστικών κινημάτων, συμβάλλοντας στη διατήρηση της επικαιρότητάς τους στο σημερινό πολιτικό τοπίο.

Η συμβολή της στον εθνικιστικό διάλογο, ιδιαίτερα στην Ισπανία, την έχει καταστήσει εξέχουσα φυσιογνωμία στις συνεχιζόμενες συζητήσεις περί του μέλλοντος της ευρωπαϊκής ταυτότητας και της διατήρησης της εθνικής κυριαρχίας. Παρά τις αντιπαραθέσεις που περιβάλλουν τη δράση της, εξακολουθεί να αποτελεί μία από τις κυρίαρχες φωνές στον ευρωπαϊκό εθνικιστικό χώρο.

---

Προχωράμε στην συνέντευξη (the interview has been translated into Greek. The original language of the interview is English. If you’d like to read it in English, you can do so here): 

Κατά την έρευνά μου για σένα, με εξέπληξε το γεγονός ότι απορρίπτεις τη Φάλαγγα, τον φασισμό και αυτό που εσύ θεωρείς “απλό” εθνικισμό. Αντιθέτως, υποστηρίζεις τον Εθνικοσοσιαλισμό, όπως κι εγώ. Θα μπορούσες να το εξηγήσεις αυτό πιο αναλυτικά;

Όταν άρχισα τις σπουδές και τη δράση μου, ήρθα σε επαφή με φαλαγγιστικά και Jonsist κείμενα κατά το αρχικό αυτό στάδιο της επιμόρφωσής μου, ίσως επειδή ήταν τόσο εύκολα προσβάσιμα στην Ισπανία. Όσο διάβαζα, τόσο περισσότερο ευθυγραμμιζόμουν φιλοσοφικά με τη δογματική του Ραμίρο Λεδέσμα Ράμος, ο οποίος –σε αντίθεση με τον Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα– ήταν οπαδός της αριστοτελικής σκέψης των κειμένων του αγίου Θωμά, και της γερμανικής σχολής. Αν και ξεκίνησα τη δράση μου μέσα από τη Φάλαγγα, η αλήθεια είναι πως η ιδεολογική μου συγκρότηση βρισκόταν πολύ πιο κοντά στον Εθνικοσοσιαλισμό παρά στον Φασισμό ή τον Φαλαγγισμό. Όταν “γνώρισα” τον Χίτλερ, απλώς αποφάσισα να τον ακολουθήσω ως μαθήτρια, με πίστη και μέχρι την ημέρα του θανάτου μου. Η εθνικοσοσιαλιστική κοσμοθέαση είναι το παν· δεν είναι ούτε μια αταβιστική διδασκαλία ούτε ένα απλό πολιτικό πρόγραμμα· είναι τρόπος ζωής – ο δικός μου τρόπος ζωής.

Και τώρα, μια ερώτηση για το ελληνικό κοινό: Θα μπορούσες να μοιραστείς μαζί μας αν σε έχουν εμπνεύσει κάποια ελληνικά πρόσωπα που υποστηρίζουν τον Εθνικοσοσιαλισμό ή ποια είναι γενικά η γνώση σου για την Ελλάδα;

Όπως ανέφερα στην προηγούμενη ερώτηση, ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι μια πολιτική ιδέα, είναι μια οργανική κοσμοθέαση, ένας τρόπος ζωής. Αντιπροσωπεύει το ίδιο το πνεύμα με το οποίο διαμορφώθηκε η ευρωπαϊκή ιστορία. Βρίσκω τον Εθνικοσοσιαλισμό στην κοιλάδα των Θερμοπυλών, τον βρίσκω στον Πολύκλειτο, τον βρίσκω στην αθάνατη Ακρόπολη. Όλοι οι Ευρωπαίοι πρέπει να αναγνωρίσουν την Ελλάδα ως τη μητέρα τους. Χωρίς την Ελλάδα, δεν θα είχε νόημα να μιλάμε για την ευγένεια και την αριστοκρατία του αίματός μας. Η Ελλάδα είναι ο αλώβητος μάρτυρας του αιώνιου ονόματος της Ευρώπης και του Εθνικοσοσιαλισμού. Η μορφή του Αχιλλέα αντιπροσωπεύει για μένα το αρχέτυπο του ευρωπαϊκού ηρωισμού.

Θα μπορούσατε να μας πείτε για την τρέχουσα σχέση σας με το ισπανικό κίνημα; Ποιο μονοπάτι πιστεύετε ότι πρέπει να ακολουθήσει ο μέσος νέος για να υποστηρίξει τον σκοπό μας; Θα έπρεπε, για παράδειγμα, να ευθυγραμμιστούν με το Vox;

Πιστεύω ότι είμαι ακόμα πολύ νέα για να μπορέσω να συμμετάσχω σε αυτού του είδους τις αποφάσεις. Λόγω της έλλειψης εκπαίδευσης και μάθησης, δεν πιστεύω ότι έχω την ικανότητα να συμβουλέψω ή να καθοδηγήσω άλλους. Επομένως, πιστεύω ότι όλοι πρέπει να κάνουν αυτό που θεωρούν το λιγότερο κακό: να μελετήσουν, να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή και να δράσουν. Πιστεύω ότι η κατάσταση στη χώρα μου πλησιάζει την απόλυτη αστάθεια. Πιστεύω ότι η πορεία των γεγονότων θα μας ωθήσει σε έναν αγώνα για το ουσιώδες, στον οποίο κάθε νέος πρέπει να συμμετάσχει αν θέλει να αποφύγει την καταστροφή. Το Vox είναι ένα σιωνιστικό κόμμα όπως κανένα άλλο· είναι απλώς μια απάτη για πατριώτες. Εκτός από το ότι είναι το κόμμα στην Ε.Ε. που έχει περάσει τις περισσότερες κοινοβουλευτικές αποφάσεις υπέρ του Ισραήλ, οι κύριες πηγές χρηματοδότησής του προέρχονται από ισλαμικές ομάδες όπως το MER, οι οποίες είναι στενά συνδεδεμένες και υποταγμένες στην εβραϊκή ηγεσία.

Γνωρίζουμε ότι είχατε επαφή με ένα γερμανικό κίνημα. Τι είναι αυτό, τι σας έχει προσφέρει και πώς αξιολογείτε τη συνεργασία σας μαζί του;

Είχα την τιμή να συναντήσω μεγάλους συντρόφους που αγωνίζονται κάθε μέρα, με την αυταπάρνηση των Χριστιανών των κατακομβών, να υπερασπιστούν μια πίστη που είναι απαγορευμένη και που θα οδηγούσε σε σταύρωση αν γινόταν δημόσια. Στη Γερμανία, μαζί με τους συντρόφους του “Der dritte weg“, δεν μπορούσα παρά να γίνω μάρτυρας πως το γεγονός ότι η κραυγή του Γκέμπελς ακούστηκε ξανά στο Βερολίνο, αντηχώντας σαν αθάνατος αντίλαλος ανάμεσα στους ευγενείς γερμανικούς δρόμους, σήμερα μάρτυρες της καταστροφής της μεγαλοσύνης: “Παρά το ότι μας απαγορέψανε, δεν είμαστε νεκροί!”

Τι φοβάστε σε αυτό το πολιτικό τοπίο; Πώς θα περιγράφατε τη δυναμική; Για παράδειγμα, εδώ έχουμε πολλούς ακροδεξιούς, τόσο άμεσους όσο και έμμεσους υποστηρικτές του Ισραήλ, που μάχονται εναντίον μας.

Στην Ισπανία, ο Decimus Juvenal μας θυμίζει ξανά το άρτος και τα θεάματα. Οι Ισπανοί δεν ζουν καλά, αλλά με έναν ζωώδη τρόπο, έχουν καλυμμένες τις βασικές τους ανάγκες και έχουν χρήματα να πληρώνουν για συνδρομή σε πλατφόρμα ψυχαγωγίας. Η πολιτική στην Ισπανία είναι μπερδεμένη. Οι νουθεσίες των Ισπανών αποσπώνται από τον φεμινισμό, την ιδεολογία του woke, την πιο επιβλαβή φιλανθρωπία, την αριστερά, τη δεξιά, το κίνημα της ανεξαρτησίας… Ξέρω ότι όλα αυτά μπορούν να διορθωθούν. Ξέρω ότι αυτή η μάστιγα θα απομακρυνθεί από τον λαό μας και δύο γενιές θα είναι αρκετές για να βάλουμε τη χώρα μας σε τάξη. Αλλά το πρόβλημα της μετανάστευσης, από την άλλη πλευρά, με εμποδίζει να κοιμηθώ πολλές νύχτες. Χωρίς Ισπανούς, δεν υπάρχει Ισπανία. Η Ανακατάληψη ήταν εφικτή γιατί ο Δον Πελάγιος και ο στρατός του ήταν Ισπανοί! Αν η φυλετική αντικατάσταση αυξηθεί, θα βιώσουμε το θάνατό μας για πάντα και θα πρέπει να ζητήσουμε από τους θεούς έλεος για αυτό το έγκλημα.

Ως γυναίκα, τι σας ωθεί να υποστηρίζετε αυτή την ιδεολογία; Σε ένα καθεστώς σαν το δικό μας, τι πιστεύετε ότι θα ήταν το πεπρωμένο σας; Θα θέλατε να αποκτήσετε παιδιά στο μέλλον (αν και είστε ακόμα πολύ νέα); Και σε ποιο σημείο θεωρείτε ότι η ιδεολογία μας συγκρούεται με την αρνητική έννοια του φεμινισμού;

Το 1945, οι γυναίκες πήραν τα όπλα γιατί η Γερμανία απειλούνταν με καταστροφή. Σήμερα, όλη η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα τόσο κρίσιμο σημείο που απαιτείται ο αγώνας όλων των υιών και θυγατέρων της. Δεν μπορεί κανείς να κάθεται αδιάφορα και να αναστενάζει. Δεν είναι το φυσικό μου πεδίο, αλλά είναι η φυσική, πρωταρχική και αυθεντική υποχρέωσή μου (να πολεμήσει). Η ζωτική ανάγκη της επιβίωσης με αναγκάζει. Σε μια διαφορετική, ειδυλλιακή κατάσταση, όπου η νίκη μας θα εξασφάλιζε την επιβίωσή μας, ίσως να αφιερωνόμουν στην ανατροφή της οικογένειάς μου και στην εργασία για τη διάσωση και διάδοση της τέχνης μας, της οποίας η αξία έχει συκοφαντηθεί από τη σύγχρονη “δημοκρατικοποίηση” της νοημοσύνης και της αρετής.

Στα είκοσι σου χρόνια, με όλα τα ταξίδια και τις διώξεις που έχεις αντιμετωπίσει, τι γνώμη έχεις για το ευρωπαϊκό κίνημα;

Μια λύση δεν μπορεί να προκύψει σε μια απομονωμένη γωνιά, καθώς οι εχθροί μας, που σήμερα είναι πολύ πιο ισχυροί, θα τη συντρίψουν χωρίς έλεος. Αν θέλουμε να σωθούμε, πρέπει να το κάνουμε μαζί· χρειαζόμαστε η ενότητά μας να μετατραπεί σε μια δύναμη ακατάλυτη. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να επιβληθούμε, υπερήφανοι και ακμαίοι, στεφανωμένοι με δάφνες.

Ξέρουμε ότι είσαι μπλεγμένη σε κάποιες νομικές υποθέσεις. Πώς το αντιμετωπίζεις; Και πώς μπορεί κάποιος να σε βοηθήσει;

Ίσως λόγω αυτής της ιδέας της ευρωπαϊκής ενότητας, με έχουν αποκλείσει μόνιμα και μονομερώς από τη Γερμανία, θεωρώντας τις ιδέες μας απειλή για τη δημοκρατία. Δεν με νοιάζει· αυτό απλώς επιβεβαιώνει ότι είναι ο σωστός δρόμος. Μου έχουν απαγορεύσει την είσοδο και στην Αγγλία. Για να το πετύχουν, άνοιξαν έρευνα για τρομοκρατία εναντίον μου. Ήταν ο μόνος τρόπος να με εμποδίσουν να μπω στη χώρα, αφού δεν έχω διαπράξει κανένα έγκλημα. Στην Ισπανία, με έχουν καταγγείλει πολλές φορές, με έχουν συλλάβει πολλές φορές, αλλά δεν έχει νόημα. Κάνουν λάθος αν νομίζουν ότι θα υποταχθούμε σε οτιδήποτε άλλο πέρα από τα σύμβολά μας. Αυτή τη στιγμή έχω καταδικαστεί σε έναν χρόνο φυλάκιση για έναν λόγο που έδωσα το 2012 μπροστά από την πρεσβεία του Μαρόκου, καταγγέλλοντας μια εισβολή μεταναστών που είχε συμβεί το προηγούμενο πρωί. Me ne frego (Δεν με νοιάζει) είναι το μόνο που έχω να πω στο δικαστήριο.

Πού βλέπεις τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια;

Η βιογραφία μου είναι ήδη γραμμένη. Σε πέντε χρόνια, θα συνεχίζω να αγωνίζομαι για το αιώνιο όνομα του Εθνικοσοσιαλισμού· σε πενήντα χρόνια, θα κάνω ακριβώς το ίδιο.

Ποιες ήταν μερικές από τις πιο δύσκολες στιγμές που έχεις ζήσει ως ακτιβίστρια και πώς τις ξεπέρασες;

Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν ίσως όταν με έβγαλε ο πατέρας μου από το σπίτι. Ήμουν 18 ετών και ήθελα να πάω στην πορεία για την επέτειο της δολοφονίας του Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα. Είχαμε ήδη πολλά προβλήματα λόγω της πολιτικής μου ενασχόλησης, του χρόνου που περνούσα διαβάζοντας για την «εμμονή» μου (στα μάτια του πατέρα μου αυτό είναι). Εκείνη τη 20η Νοεμβρίου, όταν έφυγα από το σπίτι, μου είπε να μην επιστρέψω. Και έτσι έφυγα. Οι πρώτοι μήνες ήταν δύσκολοι λόγω της έλλειψης χρημάτων, αλλά ο ήλιος σύντομα ανέτειλε και σήμερα καταλαβαίνω ότι αυτή η θυσία ήταν όμορφη και απαραίτητη.

Πιστεύεις ότι η κοινωνική αλλαγή μπορεί να επιτευχθεί μέσω πολιτικής δράσης, ή είναι περισσότερο θέμα κοινωνικής συνειδητοποίησης και πολιτιστικής αλλαγής;

Πιστεύω ότι οι κοινότητές μας βομβαρδίζονται με την πιο ψευδή προπαγάνδα από την αρχή της παιδικής ηλικίας του ατόμου. Πιστεύω ότι ο λαός μας σήμερα δεν θέλει να σωθεί αλλά χρειάζεται μια κρίσιμη αλλαγή για την ασφάλεια των εθνών μας.

Πώς αντιμετωπίζεις την κριτική και τις αντιδράσεις που προκύπτουν από τον ακτιβισμό σου;

Αντιπροσωπεύουμε ίσως την πιο μισητή, παραμορφωμένη και δαιμονοποιημένη ιδέα στην κοινωνία, οπότε είναι φυσικό να υπάρχουν συνεχείς κριτικές και προσβολές. Έχουν προσπαθήσει να με σκοτώσουν μία φορά, οπότε νομίζω ότι οι εχθροί μου, ο οποίοι ασχολούνται με το να χύνουν βρώμα στα social media, στην πραγματικότητα είναι οι αγαπημένοι μου (αστειεύεται).

Ποιο μήνυμα θα ήθελες να μεταφέρεις στις νεότερες γενιές σχετικά με τον ακτιβισμό και τη συμμετοχή στην κοινωνική αλλαγή;

Είμαστε η τελευταία ευκαιρία της Ευρώπης. Αν αποτύχουμε, δεν θα υπάρξουν άλλες ευκαιρίες. Ο δρόμος μας είναι πολύ δύσκολος. Θα χάσετε φίλους, οικογένεια, δουλειές, χρήματα και ελευθερία στην πορεία, αλλά καθώς προχωράμε με αποφασιστικότητα, ακούμε τα τύμπανα της νίκης. Αυτό είναι το απόλυτο καθήκον μας, είναι η αποστολή προς εκπλήρωση μας. Δεν επιλέγεις τις εποχές στις οποίες ζεις, αλλά μπορείς να επιλέξεις να τις ζήσεις ως δειλός ή ως ήρωας.

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στον ακτιβισμό, και πώς πιστεύεις ότι θα πρέπει να αντιμετωπιστούν;

Αυτό μπορεί να φαίνεται κάπως αμφιλεγόμενο, αλλά οι γυναίκες στις κινήσεις μας συχνά λείπουν από μια πολιτική οπτική ή μια αληθινή κλίση για τον ακτιβισμό. Η εικόνα των γυναικών έχει καταστραφεί κυρίως από τις πράξεις πολλών γυναικών που εμπλέκονται σε ακατάλληλη συμπεριφορά και δημιουργούν αναταραχή ανάμεσα στους άνδρες, αποσταθεροποιώντας τη συντροφικότητα που ίσως θα έπρεπε να τις χαρακτηρίζει. Από την άλλη πλευρά, είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν ορισμένα άτομα που, αν και απομονωμένα, βλέπουν τις γυναίκες όχι ως συντρόφους στον αγώνα, αλλά ως δυνητική λεία των βιολογικών τους ενστίκτων. Είναι ουσιαστικό να επιλέγουμε προσεκτικά τους ακτιβιστές μας, τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες. Μόνο εκείνοι που εκπληρώνουν μια κλίση για αφοσίωση και έναν αληθινό αίσθημα καθήκοντος πρέπει να είναι μαζί μας. “Πολλοί θα πουν ότι είναι Εθνικοί Σοσιαλιστές, αλλά πολύ λίγοι θα είναι σύντροφοι του κόμματος.” (σημείωση: νομίζουμε ότι η φράση ανήκει στον ακτιβιστή Reynald Edén).

Ποια είναι η σημασία της διεθνούς συνεργασίας μεταξύ ακτιβιστών για την επίτευξη παγκόσμιας αλλαγής;

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ιστορία μας διδάσκει ότι δεν έχασε η Γερμανία, αλλά ολόκληρος ο κόσμος. Η ιστορία της Ευρώπης σφυρηλατήθηκε μέσα από αδελφικούς αγώνες για την αυτοδιάθεσή μας, τα σύνορα, τις θρησκείες, τους αυτοκράτορες… αλλά πρέπει να κοιτάξουμε ξανά τις διδασκαλίες των θεών: μετά τον πόλεμο, η Σπάρτη και η Αθήνα ενώθηκαν και η λέξη «μεγαλείο» δεν χρησίμευε πλέον για να ορίσει τις υψηλές, ενάρετες και εξαιρετικές ιδιότητες που σφυρηλάτησαν αυτή τη νέα εποχή. Σήμερα, το πεπρωμένο όλων των Ευρωπαίων δεν πρέπει να είναι άλλο από την ενότητα για τη δική μας επιβίωση, για τη δική μας επιβεβαίωση της ύπαρξης, που δεν σημαίνει τίποτα άλλο από όλη την ομορφιά του κόσμου.

Πώς ισορροπείς τη προσωπική σου ζωή με τον ακτιβισμό σου; Προκύπτουν σημαντικές προκλήσεις;

Η προσωπική μου ζωή υποτάσσεται στον ακτιβισμό. Στοχεύω να βρω έναν τρόπο να δουλεύω χωρίς να θυσιάζω όλο μου τον χρόνο, να σπουδάσω στο πανεπιστήμιο μαθήματα που συμπληρώνουν την κοσμοθεωρία μου και εξυπηρετούν τον σκοπό (παρακολουθώ μαθήματα περί της ιστορίας της τέχνης και την νομική ). Όταν ταξιδεύω, προσπαθώ να βρω συναγωνιστές και να ακολουθήσω το έργο του αίματός μας, γιατί σε αυτό, και μόνο σε αυτό, μπορείς ακόμα να βρεις τις φωνές εκείνων που πέθαναν για ό,τι δώσαμε τις ζωές μας, καλώντας σε μάχη σαν θριαμβευτικές σάλπιγγες.

Η συνέντευξη τελειώνει κάπου εδώ, σε ευχαριστούμε ιδιαίτερα, εκτός αν θέλεις να προσθέσεις κάτι.

Θέλω να ευχαριστήσω ειλικρινά τους Έλληνες συντρόφους μου για τη στήριξη που έχω λάβει από εσάς. Σήμερα θυμάστε εσείς την Ισπανία, αλλά αύριο εμείς οι Ισπανοί θα σας θυμόμαστε. Σας εύχομαι πολλή δύναμη.

---

Το επόμενο διάστημα θα ακολουθήσουν δράσεις για την συναγωνίστρια μας.

---

Ενημέρωση 27/04/25. Όπως είχαμε προαναγγείλει αρκετοί αυτόνομοι συναγωνιστές έδρασαν υπέρ της συναγωνίστριας.