Οι Ανένταχτοι Μακεδόνες Εθνικιστές, Μαζί με τους Defend Salonica, Άρμα και φυσικά τον διοργανωτή Ιερό Λόχο. Έδωσαν το παρών στη Θεσσαλονίκη προς τιμήν του Μίκη Μάντακα, αποτίοντας τον σεβασμό μας σε έναν άνθρωπο που, μέσα στην αντάρα των καιρών, υπήρξε σύμβολο ανδρείας, αφοσίωσης και αδάμαστης πίστης. Σε μια εποχή όπου η αλήθεια διαστρεβλώνεται και η μνήμη παραμορφώνεται, η παρουσία μας εκεί δεν ήταν μια τυπική πράξη απόδοσης τιμής, αλλά μια συνειδητή πράξη αντίστασης απέναντι στη λήθη. Μια συνειδητή πράξη ένωσης του αυτόνομου χώρου!
Ο Μίκης Μάντακας δεν υπήρξε απλώς ένας άνθρωπος, ένα όνομα καταγεγραμμένο στις σελίδες της Ιστορίας· υπήρξε μια ζωντανή προέκταση της ίδιας της ευρωπαϊκής ψυχής, της αδιάσπαστης συνέχειας εκείνων που τόλμησαν να σταθούν όρθιοι όταν οι άλλοι γονάτιζαν. Η θυσία του δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά μια στιγμή που αντηχεί στους αιώνες, όπως κάθε πράξη που πηγάζει από το καθήκον και την πεποίθηση. Αυτό το έκανε σαφές ο Συναγωνιστής Βασίλης, που ανέλαβε την ιστορική αναδρομή, εκ μέρους της κεντρικής επιτροπής του Ιερού Λόχου.
Στεκόμαστε λοιπόν ενώπιον του ονόματός του, όχι ως απλοί θεατές του παρελθόντος, αλλά ως συνεχιστές μιας παράδοσης που δεν διδάσκεται στα συγγράμματα των ουδέτερων· μιας παράδοσης που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά μέσα από τις πράξεις, τις θυσίες και την ακλόνητη προσήλωση στο Πεπρωμένο. Διότι δεν είναι οι λέξεις που καθορίζουν τη Μνήμη, αλλά το αίμα που χύθηκε για αυτήν. Για την βαθιά ιδεολογική διάσταση αυτή, μίλησε ο επικεφαλής του Άρμα, κ. Στ. Γκέκας!
Η Ευρωπαϊκή Νεολαία δεν μπορεί να υπάρξει δίχως τους ήρωες που της άνοιξαν τον δρόμο. Δεν μπορεί να κοιτάζει προς το μέλλον, αν δεν αναγνωρίζει τις φωτεινές οντότητες που διαγράφονται πίσω της, εκείνες που της υπενθυμίζουν ότι η ύπαρξή της είναι ένα δώρο σμιλεμένο με αγώνα και αφοσίωση. Η σύγχρονη εποχή θέλει να ξεριζώσει αυτή τη συνέχεια, να αποσυνδέσει τις νέες γενιές από τις ρίζες τους, να μετατρέψει την Ιστορία σε έναν ουδέτερο χάρτη χωρίς πρόσωπα, χωρίς αίμα, χωρίς δόξα.
Αλλά εμείς γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν χάνεται, όσο υπάρχουν αυτοί που θυμούνται· όσο υπάρχουν αυτοί που δεν υποκύπτουν στην αδιαφορία. Και γι’ αυτό, δεν θα σταματήσουμε να στεκόμαστε εκεί όπου η μνήμη απαιτεί την παρουσία μας, να υψώνουμε το βλέμμα εκεί όπου άλλοι σκύβουν, να κρατούμε το λάβαρο εκεί όπου άλλοι το αφήνουν να πέσει.
Γιατί η Ιστορία δεν είναι απλώς ένα παρελθόν που πέρασε· είναι ένα κάλεσμα προς το μέλλον. Και κάθε μνημόσυνο που τελείται δεν είναι μόνο ένας φόρος τιμής σε εκείνους που προηγήθηκαν· είναι ένας όρκος συνέχειας, μια διακήρυξη ότι η φλόγα δεν έσβησε και δεν πρόκειται να σβήσει.
Τέλος, ο Ανδρέας Γενιάς επικεφαλής του Ιερού Λόχου, κάλεσε τους δεκάδες παρευρισκόμενους, να φωνάξουμε
ΜΙΚΗΣ ΜΑΝΤΑΚΑΣ
ΠΑΡΩΝ
